Sielanka...

Dzięki pracy kilku osób udało się nam w weekend zakończyć przygotowywanie drewna na opał na kolejną zimę...chata schowała się za ścianami drewna...

w stajni okno zniknęło prawie...

Zostało mi jeszcze złożyć pod dachem drewno, które zostało wymontowane z chaty. Ono będzie służyć mi ciepłem tej zimy...no i trzeba porządek za chałupą czynić...czas przenieść się na tył domu z urzędowaniem...tam ciszej i spokojniej jest. Drogi nie słychać zupełnie.

I taki mam jeszcze ładny widoczek...sielanka.

Na przygotowanie takiej ilości drewna trzeba poświęcić dużo czasu i energii.
Samo się nie zrobi...
Znalazł się ktoś co w niedziele z okna przejeżdżającego samochodu usiłował mi zwrócić uwagę, że niedziela jest...
Praca na wsi...chociaż o wiele spokojniejsza wcale łatwiejszą nie jest od miejskich obowiązków. Tak naprawdę, dla chętnego praca znajdzie się od rana do wieczora...na chwilę nie można usiąść.
Kiep z Tego co drugiemu zwraca uwagę a sam w marazmie drugiemu zazdrości...miast wziąć się do roboty!
Podziękować się należy: Tacie, Małgorzatom, Dorocie i wszystkim innym za sprawą, których miło zimą będzie można czas spędzić przy kominku...wczoraj w ferworze pod wpływem wizji...nawet go narysowałem....pomysł już jest! Wykonanie niebawem.

A gdyby tak rzucić wszystko...

... i uciec jednego dnia?
Z godziny na godzinę, z minuty na minutę. Spakować najpotrzebniejsze i ruszyć!

Coraz trudniej mi znosić przychodzi nudy codzienności. Choróbsko, które ostatnio mnie dręczyło swoje dołożyło ...a ja chciałbym już pod własnym dachem snuć plany eskapad tych dalekich i tych bliskich zupełnie...trochę jak w Grzesiuka opowieściach....obcym być...przychodzić i odchodzić...zwiedzać świat.
Takie marzenie na zaś...zaś po tym jak już zbuduję swoją Chatę i będę miał dokąd wracać...bo trzeba mieć gdzie wracać. Trzeba mieć takie miejsce. Ostoje. Centrum świata.
Z centrum wszędzie blisko...
Zawsze gdzieś mnie ciągnęło. Nadchodzi taki czas by ruszyć w końcu z kopyta i żyć marzeniami...

Fotograficzny skrót o Cafe Piwnica

Zbierałem się jak do przysłowiowego jeża...  ni czasu ni pieniędzy nie było żeby świetność dawną piwnicy przydać...i przyszedł ten czas!
Wspomniałem stary jej wygląd...uchowało się kilka fotek w moim archiwum...

...dokumetowałem zachodzące zmiany...

...przyszedł taki czas, że trzeba było daszek zdjąć...

...i tak trwała lato, jesień, zimę i wiosnę...woda robiła swoje. Po postawieniu dachu ciurasem deszcz zalewał wejście i przednią część sklepienia. Trzeba było je było w końcu rozebrać...

...i teren oczyścić. Niby proste a takie ciężkie....dobrze, że chętnych do pomocy znalazłem.
Potem już zostały sie tylko moje ulubione "wycinanki łemkowskie" piłą mechaniczną....

...i bieg z okrąglakiem...na przełaj...

...trochę techniki...kilka gwoździ,

...cierpliwości i garść papiaków...

 i cafe piwnica gotowa! Nawet szyld oryginalny zamocowałem.
Teraz mozna usiąść pod daszkiem i napić się zimnego piwa w chłodnym, zadaszonym miejscu...nawet w 40stopniowym upale!

W najbliższym czasie zabiorę się za odbudowę wejścia. To będzie znacznie przyjemniejsza część pracy...daszek zostanie skrócony a boki piwnicy odeskowane. Będzie nieco inaczej niż na archiwalnej fotografii...to dlatego, że ogromnie podoba mi się widoczny z prawej fundament z kamienia...i taki właśnie umyśliłem sobie front piwnicy...