Jestem z Wisłoka...

sercem, duszą i ciałem...a przynajmniej oficjalnie.
Załatwiłem wszelkie z tym związane formalności.
Jeszcze tylko tablice rejestracyjne zdradzają skąd przyjechałem ale i to zmieni się wkrótce...

Ostatnie dwa tygodnie spędziłem w Wisłoku starając się ze wszech sił przygotować chatę do remontu. Udało mi spotkać się z majstrami i ustalić zakres prac. Architekt już wie co ma robić. Musi ostro zabrać się do pracy. Inwentaryzacja, projekt, pozwolenie na budowę to wszystko zajmie kilka miesięcy. Przy sprzyjających wiatrach najmarniej ze dwa.
Przeniosłem Świątynie Zadumy na tył domu, zrobiłem porządki na poddaszu, skułem beton przed wejściem do sieni. Dokopałem się do ogromnego kamienia, który spokojnie pod nim sobie spoczywał. Całe podwórko jest wyłożone kamiennymi płytami z rzeki.

Dom zaś stoi podparty na węgłach na ogromnych głazach. Dobrze je widać na zdjęciu, z boku domu. Ich wytarganie z rzeki to ciężka praca. Sam się o tym przekonałem.


To wszystko udało mi się zdziałać dzięki życzliwości sąsiadów. I choć dzieli mnie od nich wąski strumień i lata doświadczeń to są dla mnie jak rodzina.
Od kilkunastu lat mieszkają w starym żydowski, najpewniej domu zbudowanym przez łemków a wciąż są obcy w tych stronach. Hodują kozy i produkują pyszny kozi ser. Z ręką na sercu mogę polecić ich wyroby.

Najdzielniej pomagał mi ich syn - Jaropełk. Idealne imię. Zupełnie jakby urodził się przed wiekami a ma dopiero 12 lat. A może powinienem napisać aż 12!

Ciężko było wyjeżdżać. Teraz żyję nadzieją, że za chwile tam wrócę...zupełnie jakby to właśnie był mój dom.